The William Blakes to duński zespół pop-rockowy.
W skład grupy wchodzą Kristian Leth, Fridolin i Frederik Nordsø oraz Bo Rande.
Urodzony w 1980 r. Kristian Leth pochodzi z rodziny filmowców - jest synem reżysera filmowego (a także dziennikarza i pisarza) Jørgena Letha i bratem Asgera Letha - również reżysera i Karoline Leth - producentki filmowej. Kristian wystąpił jako aktor w kilku filmach kinowych i serialach telewizyjnych, pracował w duńskim radio, ale zasadniczo znany był jako prezenter poświęconego muzyce programu telewizyjnego "Liga dk" (później "Liga"). Wydał także dwa zbiory poezji.
Bracia bliźniacy Fridolin i Frederik Nordsø pochodzą z rodziny o muzycznych tradycjach - ich ojcem jest gitarzysta Mikkel Nordsø. Obaj są nie tylko bardzo wszechstronnymi muzykami ale także uznanymi producentami: Fridolin pracował z takimi artystami jak Moi Caprice, The Fashion, Choir Of Young Believers oraz Fallulah, a Frederik m.in. z grupą Outlandish i Burhanem G. Obaj bracia są multiinstrumentalistami, głównym instrumentem Fridolina pozostaje perkusja (choć np. w zespole Moon Gringo pełnił rolę gitarzysty basowego), a Frederika - gitara.
Bo Rande, formalnie należący do grupy od 2009 r., a faktycznie uczestniczący w przedsięwzięciach przyjaciół od dłuższego czasu, jest także członkiem zepołu Blue Foundation, a także cenionym muzykiem sesyjnym - współpracował m.in. z takimi artystami jak Choir Of Young Believers, Mew czy Efterklang.
Kristian Leth i bracia Nordsø są przyjaciółmi od czasów szkoły, jednak do realizacji wspólnych projektów doszło dopiero po latach, kiedy każdy z nich miał już wyrobioną pozycję zawodową. Posiadanie "nazwiska" było dla nich pewnym obciążeniem - szczególnie dla Kristiana Letha, do tej pory związanego z muzyką tylko w sposób pośredni, jako prezenter programów muzycznych. Rozwiązaniem okazał się serwis MySpace, na którym można udostępniać własne utwory w sposób jaki autorom odpowiada - na przykład, jak uczynili to przyszli członkowie grupy The William Blakes, używając fikcyjnych nazwisk i tworząc profile nieistniejących - czy raczej istniejących tylko w rzeczywistości wirtualnej - zespołów.
Ten oryginalny sposób pozwolił im nie tylko pozbyć się zahamowań albe także wypróbować swych sił w bardzo różnych gatunkach muzyki.
Debiutancki album wydany został wiosną 2008 r. w założonej przez członków zespołu wytwórni Speed Of Sound. Praca nad płytą w studio zaimprowizowanym w domu w Szwecji trwała zaledwie kilka dni. Jak wspomina Kristian Leth: "Pracowaliśmy równocześnie przy różnych utworach. To co zrobiliśmy wrzucaliśmy do komputera i zaczynaliśmy coś nowego. Celowo próbowaliśmy nie kontrolować tego co robimy, tylko po prostu robić to co nam przychodziło do głowy". Główną zasadą działania muzyków było nigdy nie mówić drugiemu "nie", niezależnie od rezultatów jego wysiłków. "Uważamy, że to jest świetna metoda. Założyliśmy, że będziemy się nawzajem traktować jak geniuszy, nigdy nie będziemy się nawzajem ograniczać."
Istotnie, zastosowana przez zespół metoda twórcza doskonale się sprawdziła. Album, zatytułowany Wayne Coyne spotkał się z bardzo dobrym przyjęciem ze strony krytyków muzycznych, których podbiła cokolwiek szaleńcza mieszanka różnych stylów muzycznych, teksty poruszające takie tematy jak religia czy polityka (nie bez powodu zespół przyjął za patrona Williama Blake'a) zaopatrzone w chwytliwe melodie.
Zespół zaczął też otrzymywać propozycje koncertów, co nieco ich zaskoczyło, nie planowali bowiem występów na żywo. W rezultacie nie tylko sobie z tym bez problemów poradzili, ale przez kilka lat swego istnienia zyskali reputację bardzo dobrego, żywiołowego zespołu koncertowego. Do występów na scenie The William Blakes prezentują podobnie swobodne podejście, jak do nagrań w studio. Jak mówi Kristian Leth: "Nie poświęcamy zbyt wiele czasu na próby, staramy się zostawić każdemu dużo luzu, żeby mógł robić to w czym jest najlepszy, bez ról drugoplanowych i podporządkowywania się innym". Na scenie kwartet wspomagany jest przez zaprzyjaźnionych muzyków, jak członkowie zespołu Are We Brothers - perkusista Birk Nevels (z którym Fridolin tworzy nieczęsto chyba spotykany duet perkusyjny), gitarzysta Lasse Boman i basista Shaka Loveless.
Grupa wydaje jeden album rocznie – wszystkie powstają bardzo szybko, według metody zastosowanej przy pierwszej płycie. Jak mówią sami muzycy, nie zgadzają się z założeniem, że aby wydać dobry album trzeba nad nim pracować trzy lata. A w każdym razie, nie jest to metoda odpowiednia dla nich - jak sami sobie mówią "jak zdarzy na nam się wydać kiepski album, no to po prostu wydamy następny". Można potraktować takie podejście jako pójście na łatwiznę, ale niewątpliwie pozwala zachować im to co najbardziej słuchacza w twórczości zespołu uderza - niekłamaną radość z grania muzyki.
W 2011 r. zespół otrzymał nagrodę "Stjernedryspris" ufundowaną przez duńskiego następcę tronu oraz jego żonę, a także dwie nagrody Danish Music Awards przeznaczone dla Zespołu Roku oraz dla najlepszego wydawnictwa rockowego za płytę "The Way Of The Warrior".
W czerwcu 2012 r. ukazał się solowy album wokalisty grupy, Kristiana Letha, zawierający piosenki w języku duńskim, a zatytułowny "Hjemad".
Ostatnim w dorobku grupy albumem jest An Age Of Wolves wydany w 2013 r.
