The Hep Stars to szwedzka grupa muzyczna działająca w połowie lat sześćdziesiątych. Okres największej popularności The Hep Stars przypadł na lata 1965 - 66. Grupa cieszyła się powodzeniem nie tylko w Szwecji ale również w Norwegii i Finlandii.
Zespół powstał w Sztokholmie w 1963 r. a jego założycielami byli perkusista Christer "Chrille" Pettersson, gitarzysta basowy Lennart "Lelle" Hegland, gitarzysta i wokalista Jan "Janne" Frisk oraz keyboardzista Hans Östlund. W marcu 1964 r. do grupy dołączył wokalista Sven "Svenne" Hedlund a jesienią tego samego roku organistę Östlunda zostąpił Benny Andersson.
Początkowo grupa nosiła nazwę "Quartet Yep" i wykonowała zróżnicowany repertuar - od tanecznej muzyki latynoamerykańskiej do rocka. Stopniowo zespół ewoluował w stronę rock'n'rolla i popu.
Dzięki staraniom Lennarta Heglanda menedżerem grupy został znany wydawca i twórca piosenek (autor m.in. "Lilla Stjarna") Åke Gerhard. Właśnie nakładem założonej przez Gerharda wytwórni Olga Records w czerwcu 1964 r. ukazał się pierwszy singiel zespołu, piosenka zatytułowana "Kana Kapila".
Wczesną wiosną 1965 r. grupa nagrała jednocześnie sześć piosenek. Wszystkie były coverami, jako że grupa nie pisała jeszcze własnych piosenek. Wydane zostały na trzech singlach: pierwszy zawierał piosenki "Bird Dog"/"A Tribute to Buddy Holly", drugi "Farmer John"/"Donna" a trzeci "Summertime Blues"/"If You Need Me".
Jako że single nie spotkały się z szczególnym zainteresowaniem, grupa szybko wydała jeszcze jeden - swoją wersję piosenki "Cadillac". "Cadillac" brytyjskiej grupy The Renegades był - już w ich wykonaniu - coverem. Oryginał, noszący tytuł "Brand New Cadillac" nagrał w 1959 r. Vince Taylor. "Cadillac" został zarejstrowany przez The Hep Stars w tajemnicy przed ich menedżerem, któremu ten rockowy utwór zdecydowanie się nie podobał. Zaraz po wydaniu również i ten singiel został zignorowany przez publiczność - jednak sytacja zmieniła się radykalne kiedy The Hep Stars pojawili się w programie telewizyjnym "Drop In". Emisja programu miała miejsce 25 marca 1965 r. a natychmast po niej zachwycona scenicznym "show" zespołu podczas wykonania piosenki "Cadillac" młoda publiczność rzuciła się na niedawno wydane single. "Tribute to Buddy Holly" dostał się na radiową listę Tio i topp a "Cadillac" pojawił się w zestawieniu nalepiej sprzedawanych płyt, 18 maja docierając na jego pierwsze miejsce. Na liście pojawiły się także "Tribute to Buddy Holly" i "Farmer John" - ta ostatnia zajęła pierwsze miejsce 25 maja i pozostała na nim przez 4 tygodnie. W pewnym momencie na Tio i topp The Hep Stars mieli jednocześnie trzy piosenki.
W przeciągu dwóch miesięcy młody, nieznany do tej pory zespół osiągnął status gwiazd.
Niewątpliwie ich największym atutem był dynamiczny "show" - a największą słabością, chętnie wytykaną przez konkurencyjne zespoły - opieranie się wyłącznie na coverach. Wkrótce jednak zespół zaczął wykonywać własne piosenki albowiem późną wiosną 1965 r. swoich sił jako twórca postanowił spróbować keyboardzista grupy Benny Andersson. Jego pierwsza kompozycja - "No Response", najpierw została włączona do koncertowego repertuaru grupy a na singlu ukazała się we wrześniu 1965 r. Piosenka odniosła spory sukces, docierając do drugiego miejsca listy bestsellerów.
Po dość długiej przerwie bo w lutym 1966 r. Benny napisał drugą, znacznie lepszą piosenkę, zainspirowany romansem z Norweżką Anne - melodyjną "Sunny Girl". Wydana jako singiel "Sunny Girl" znalazła się na pierwszym miejscu zarówno radiowej listy przebojów Tio i topp (przez 6 tygodni) jak i zestawienia najlepiej sprzedających się płyt (przez 5 tygodni).
Później Benny Andersson skomponował też dla grupy utwory "Wedding" (przy pisaniu tej piosenki pomagał mu wokalista grupy, Svenne Heglund) - wydany w maju 1966 r. również osiągnął pierwsze miejsce listy, "Consolation", "It's Nice To Be Back" i "She Will Love You" a także napisaną wspólnie z Björnem Ulvaeusem "Isn't It Easy To Say".
Popularność i status młodzieżowych idoli The Hep Stars można porównać do brytyjskiej Beatlemanii. Głównym autorem gwiazdorskiego wizerunku grupy był Lennart "Felle" Fernholm, którego można określić jako szóstego członka grupy.
Wzorując się na Beatlesach latem 1966 r. The Hep Stars założyli firmę Hep House mającą za zadanie pilnować interesów zespołu, w tym copyrightu kompozycji Benny'ego, firma miała się także zająć wydawaniem płyt innych wykonawców (oni sami pozostali w Olga Records). The Hep Stars byli już swoimi producentami po założeniu Hep House mieli też okazję działać jako producenci dla innych muzyków.
Na początku 1967 r. zespół zaangażował się w projekt filmowy "Habari Safari" - miało to być dzieło w stylu "Help" Beatlesów prezentujące piosenki The Heps Stars. Film nie został nigdy ukończony, za to członkowie grupy utopili w nim sporo pieniędzy.
W grudniu 1967 r. szwedzka prasa ujawniła, iż członkowie grupy przez dwa lata nie płacili podatków, nie złożyli nawet deklaracji podatkowej za rok 1966. W czerwcu następnego roku Hep House ogłosiło bankructwo ale członkowie grupy musieli uregulować swój dług wobec fiskusa.
Niepowodzeniem zakończyły się także próby przebicia się grupy na rynek międzynarodowy. Nagrany w Londynie przez Svenne, Benny'ego i Felle z muzykami sesyjnymi album - w zamyśle przeznaczony na rynek amerykański - nigdy się nie ukazał. W rezultacie największym zagranicznym sukcesem grupy była piąta pozycja jaka osiągnęła piosenka "Sunny Girl" na holenderskiej liście bestsellerów.
Stopniowo w grupie narastały rozdźwięki.
Latem 1968 r. grupa, do której dołączyła żona Svenne Heglunda, amerykańska wokalistka Charlotte "Lotte" Walker, udała się na tradycyjne tournée po Folkparkach. Trasa koncertowa była udana ale kierunek jaki grupa przyjęła - grawitując coraz bardziej w stronę muzyki schlager - podzielił grupę. Po serii koncertów w klubach wiosną 1969 r. Janne, Lennart i Christer zażądali powrotu do rockowych korzeni. Svenne, Lotta i Benny nie zgodzili się i po tradycyjnym letnim tournée po Folkaparkach cała trójka opuściła zespół.
Ostatni koncert - przed 25-tysięczną publicznością - The Hep Stars zagrali 31 sierpnia 1969 r. w parku Kungstradgarden w Sztokholmie.
Svenne Hedlund i Charlotte Walker zaczęli występować razem jako "Svenne & Lotta", Benny Andersson kontynuował współpracę z Björnem Ulvaeusem (duet Björn & Benny, ABBA, musicale "Chess", "Kristina från Duvemåla"), a Frisk, Hegland i Pettersson grali jeszcze razem w działającym w latach siedemdziesiątych zespole Gummibandet.