Åke "Stan" Hasselgård to szwedzki klarnecista jazzowy.
Hasselgård urodził się 4 października 1922 roku w miejscowości Sundsvall w środkowej Szwecji a zmarł 23 listopada 1948 roku w Decatur w Stanach Zjednoczonych.
Jako instrumentalista Hasselgård inspirował się głównie grą Benny’ego Goodmana.
Zaczynał od swingu by na krótko przed śmiercią zainteresować się bebopem – był jednym z pierwszych muzyków grających w tym stylu na klarnecie.
Hasselgård zaczął grać na tym instrumencie w wieku 16 lat. Jeszcze będąc w szkole średniej grał w grupie Royal Swingers; jesienią 1941 roku zespół wygrał w zorganizowanym przez czasopismo jazzowe "Orkester Journalen" i sztokholmski klub Nalens konkursie jazzowych zespołów amatorskich. Rok później zespół dokonał pierwszych nagrań radiowych.
Po ukończeniu szkoły średniej Hasselgård rozpoczął studia na uniwersytecie w Uppsali. W 1945 roku przerwał studia by rozpocząć karierę zawodowego muzyka w kwintecie basisty Arthura Österwalla. Pisał również artykuły na temat jazzu, m.in. dla wspomnianego Orkester Journalen.
W 1946 roku był członkiem kwintetu Simona Brehma, grającym kameralny jazz w stylu Benny'ego Goodmana. Jesienią tego roku wrócił na studia, nadal jednak występował w radio i nagrywał płyty z m.in. z Brehmem i Göstą Tornerem, został też wybrany do Expressen Elite Orchestra.
Po otrzymaniu dyplomu, w czerwcu 1947 roku, wyjechał do Nowego Jorku. Od razu grał tu z wieloma znanymi muzykami, m.in. puzonistą Jackiem Teagardenem, szybko jednak przeniósł się do Los Angeles. Podczas pobytu w Los Angeles jego gra stała się bardziej nowoczesna, inspirowana bebopem.
W grudniu 1947 roku Hasselgård, używający już zamerykanizownej wersji swego nazwiska - Stan Hasselgard, dokonał nagrań dla Capitolu z towarzyszeniem m.in. gitarzysty Barneya Kessela. Podczas tej sesji nagrany został słynny utwór "Swedish Pastry".
W początkach 1948 roku Hasselgård nawiązał znajomość z Bennym Goodmanem, który wkrótce zaproponował mu pracę w nowo utworzonym septecie.
W październiku 1948 roku Hasselgård , z powrotem w Nowym Jorku, grał w klubie Three Deuces z kwintetem, w składzie którego znalazł się perkusista Max Roach, a reklamowany był jako "Bebopowy król Szwecji".
Ostatnich nagrań dokonał 18 listopada 1948 roku kilka dni później, 23 listopada, zginął w wypadku samochodowym w pobliżu miasta Decatur w Illinois.
Za życia Hasselgårda ukazało się tylko kilka jego nagrań, później jego dyskografia wzbogacała się o nagrania radiowe oraz nieopublikowane dotychczas studyjne.
Życie przedwcześnie zmarłego muzyka było przedmiotem filmu dokumentalnego Jonasa Sima.