Celebration

W 2009 r. legendarna niemiecka wytwórnia ECM kierowana przez Manfreda Eichera obchodziła czterdziestolecie swojego istnienia.

Płyta "Celebration", powstała z inicjatywy szkockiego saksofonisty Tommy'ego Smitha, jest hołdem złożonym tej niezykle zasłużonej dla muzyki europejskiej instytucji, a zarazem ukłonem w stronę kontrabasisty Arilda Andersena, jednego z filarów ECM. Trzeba tu zaznaczyć, że Smith wpółpracował z Andersenem przy nagrywaniu jednej najlepszych płyt w dorobku norweskiego muzyka - Live at Belleville z 2008 r.

Album został nagrany na żywo 16 października 2010 r. w sali Stevenson Hall należącej do Royal Conservatoire of Scotland. W nagraniu brała udział kierowana przez Tommy'ego Smitha Scottish National Jazz Orchestra.

Na płytę składa się sześć na nowo zaaranżowanych utworów pochodzących z klasycznych już albumów wydanych przez ECM w okresie pomiędzy 1973 a 2008 r. Są to: "Crystal Silence" z wydanego w 1973 r. przez pianistę Chicka Coreę i wibrafonistę Gary'ego Burtona albumu "Crystal Silence", kompozycja Dave’a Hollanda "May Dance" z nagranej przez trio John Abercrombie/Dave Holland/Jack DeJohnette i wydanej w 1976 r. płyty "Gateway", utwór "My Song" z albumu "My Song" pianisty Keitha Jarretta z 1978 r., "Molde Canticle Part 1" z albumu saksofonisty Jana Garbarka "I Took Up The Runes" z 1990 r., "Ulrikas Dans" z wydanej w 2003 r. płyty saksofonisty Trygve Seima zatytułowanej "Different Rivers" oraz kompozycja samego Arilda Andersena "Independency IV" z "Live at Belleville" z 2008 r.

Jak już wspomniano utwory zostały na nowo zaaranżowane - każdy przez innego muzyka. Np. kompozycja Andersona "Independency Part 4" zaadaptowana została na Scottish National Jazz Orchestra przez pochodzącego z Afryki Południowej Michaela Gibbsa. Tommy Smith zajął się aranżacją "Molde Canticle Part 1" Jana Garbarka - zachowując liryzm i moc oryginału dodał więcej przestrzeni i rozmachu.

Jak zauważył jeden z recenzentów przyznanie na tego typu płycie najważniejszego miejsca kontrabasowi można określić jako śmiałe i nieczęsto spotykane posunięcie, ale też wytwórnia ECM nigdy nie bała się eksperymentów i nie boi się ich i dzisiaj. Ani Andersen - jeden z najdawniejszych współpracowników wytwórni - ani Manfred Eicher, jej szef, mimo zbliżającej się siedemdzisiątki, nie wykazują oznak utraty weny twórczej i nie myślą o emeryturze.

Jak słusznie zauważył krytyk muzyczny John Kelman – płytą "Celebration" Andersen, Smith (i Eicher) udowodnili, że w bogatym dorobku wytwórni nie brakuje muzyki, która dojrzała już do reinterpretacji.