Alrune Rod to duński zespół rockowy, jeden z pionierów rocka psychodelicznego w tym kraju.
Grupa powstała w 1968 r. a jej pierwszy skład tworzyli: wokalista i basista Leif Roden (prawdziwe nazwisko Leif Nielsen), organista Kurt "Pastor" Ziegler, gitarzysta Flemming "Giese" Rasmussen oraz perkusista Claus From. "Alrune rod" to duńska nazwa korzenia mandragory.
Obok takich zespołów jak Steppeulvene, Rainbow Band/Midnight Sun, Burnin' Red Ivanhoe, Ache czy Culpeper's Orchard Alrune Rod jest jednym z najważniejszych przedstawicieli rocka post-1968. Dla wielu Duńczyków właśnie Alrune Rod (zwani "Alrunen") byli personifikacją rodzimej muzyki psychodelicznej (duńskie określenie "syrerock" to odpowiednik angielskiego "acid rocka").
Styl muzyki zespołu z pierwszego okresu ich działalności określa się często jako mieszankę stylu The Grateful Dead i wczesnego Pink Floyd. Długie, często kilkunastominutowe, kompozycje łączą elementy blues rocka z typową dla art rocka misterną konstrukcją utworów.
Grupa zadebiutowała w 1968 r. singlem "Tæl Aldrig I Morgen Med", a ich pierwsza płyta długogrająca, zatytułowana Alrunes Rod ukazała się w 1969 r. Album otwiera monumentalny "Natskyggevej" do tekstu poety Lausa Bengtsona. Teatralna, poetycka, a zarazem pełna energii kompozycja nadaje ton całej płycie.
Również drugi album - wydany w 1971 r. Hey Du utrzymany jest w tym samym stylu. "Hej Du" uważana jest za najlepszą płytę w dorobku grupy. Zawiera takie klasyczne utwory jak "Du Taler Og Siger" i ponad 22-minutowy "Perlesøen".
W 1971 r. grupa pojawiła się w koncertowym filmie "Skæve Dage I Thy", relacji z pierwszego duńskiego festiwalu rockowgo Thylejren, który odbył się w 1970 r. Podczas tego "duńskiego Woodstock" Alrune Rod zagrali przed ok. 30-tysięczną widownią.
Po zmianach personalnych w 1972 r. powstał uznawany za klasyczny dla grupy skład z gitarzystami Ole Poulsenem, Mikaelem Millerem i perkusistą Carstenem Høstem. W tym składzie nagrany został trzeci album Alrune Rock, wydany zarówno w duńskiej jak i angielskiej wersji językowej. Na płycie tej zaznacza się zmiana w stylu grupy - utwory są krótsze, bardziej dynamiczne, łatwiejsze w odbiorze, choć nadal zawierają elementy rocka progresywnego.
W tym czasie członkowie zespołu stworzyli swoją własną wytwórnię płytową, którą nazwali "Mandragora". Już nakładem Mandragory ukazał się w 1972 r. album Spredt For Vinden.
W 1974 r. Alrune Rod wydali kolejną płytę studyjną 4-Vejs a w 1975 r. album nagrany na żywo w studio - "Tatuba Tapes".
Równocześnie Leif Roden wydał album solowy, zatytułowany "Kalechen" z gitarzystami Ole Poulsenem and Finnem Jensenem (później Bifrost).
Mimo, że faktycznie grupa przestała istnieć w połowie lat siedemdziesiątych, co roku muzycy, którzy niegdyś byli jej członkami dawali "pamiątkowy" koncert pod nazwą Alrune Rod. Ostatni - w 40 rocznicę powstania zespołu - miał miejsce w 2008 r.
W 2010 r. zmarł frontman zespołu Leif Roden i tym samym zespół Alrune Rod definitywnie przeszedł do historii.
